probus

probus
1.
prŏbus, a, um, adj. [Sanscr. prabhus, prominent, strong, from pra (v. pro) and bhu = fio], good, proper, serviceable, excellent, superior, able; esp. in a moral point of view, upright, honest, honorable, excellent, virtuous, etc. (class.).
A.
Of persons:

frugi et probum esse,

Plaut. Most. 1, 2, 53:

probum patrem esse oportet, qui gnatum suom esse probiorem, quam ipsus fuerit, postulat,

id. Ps. 1, 5, 23:

cantores probos,

skilful, excellent, fine, id. ib. 3, 132:

faber,

id. Poen. 4, 2, 93:

architectus,

id. Mil. 3, 3, 40:

artifex,

Ter. Phorm. 2, 1, 29:

lena,

Plaut. Truc. 2, 1, 14:

amator,

id. ib. 20:

ad aliquam rem,

fit, id. Poen. 3, 3, 67. —
2.
In partic., well-behaved, well-conducted:

quam cives vero rumificant probam,

Plaut. Am. 2, 2, 46:

proba et modesta (mulier),

Ter. Ad. 5, 8, 7.—
B.
Of things abstr. and concr.:

affer huc duas clavas, sed probas,

Plaut. Rud. 3, 5, 20:

argentum,

id. Pers. 4, 3, 57:

nummi,

id. ib. 3, 3, 33:

materies,

id. Poen. 4, 2, 93:

occasio,

id. Cas. 5, 4, 2:

navigium,

Cic. Ac. 2, 31, 100:

res,

id. Or. 51, 170:

ager,

Col. Arbor. 3, 6:

sapor,

id. ib. 3, 7?? color, id. ib. 8, 2.—Prov.:

proba merx facile emtorem reperit,

the best goods sell themselves, Plaut. Poen. 1, 2, 129; cf.: probae fruges suāpte naturā enitent, Acc. ap. Cic. Tusc. 2, 5, 13.—As subst.: prŏbus, i, a good, worthy, upright man:

poëta peccat, cum probi orationem adfingit improbo stultove sapienti,

Cic. Or. 22, 74.— Adv., in two forms.
A.
Form prŏbē, rightly, well, properly, fitly, opportunely, excellently (class.):

milites armati atque animati probe,

Plaut. Bacch. 4, 9, 18:

aedes factae probe,

id. Most. 1, 2, 19?? probe lepideque concinnatus, id. Men. 3, 2, 1:

usque adhuc actum est probe,

id. Mil. 2, 6, 107:

probe curare aliquid,

id. Rud. 2, 3, 50:

satis scite et probe,

id. Trin. 3, 3, 56:

narras,

Ter. And. 5, 6, 6:

intellegere,

id. Eun. 4, 6, 30:

Antipater, quem tu probe meministi,

Cic. de Or. 3, 50, 194:

de aquaeductu probe fecisti,

id. Att. 13, 6, 1:

scire,

id. Fam. 2, 12, 2:

exercitus satis probe ornatus auxiliis,

id. ib. 2, 10, 2:

illud probe judicas,

id. Att. 7, 3, 3:

de Servio probe dicis,

id. Brut. 41, 151; id. Off. 1, 19, 62:

scire,

id. Brut. 2, 12; Liv. 22, 15.—
2.
Transf., in gen., well, fitly, thoroughly, very, very much, greatly, finely, capitally, bravely (syn.:

plane, omnino, sine dubio): appotus probe,

Plaut. Am. 1, 1, 126:

percutere aliquem,

id. ib. 1, 1, v. 162:

decipere,

id. ib. 1, 1, v. 268:

errare,

id. ib. 3, 3, 20:

vide, ut sit acutus culter probe,

id. Mil. 5, 4:

tui similis est probe,

Ter. Heaut. 5, 3, 18:

perdocta est probe,

id. ib. 2, 3, 120. —In responses, as a token of applause, well done! good! bravo! unde agis te? Ca. Unde homo ebrius. Philo. Probe, Plaut. Most. 1, 4, 28: miles concubinam intro abiit oratum suam, ab se ut abeat. Acr Eu, probe! id. Mil. 4, 4, 9:

probissime,

very well, Ter. Ad. 3, 3, 65; id. Eun. 4, 7, 3.—
B.
Form prŏbĭter, well, fitly, capitally (ante-class.), Varr. ap. Non. 510, 29; cf. Prisc. p. 1010.
2.
Prŏbus, i, m., a Roman surname, Suet. Gram. 24.— Prŏbĭānus, a, um, adj., of or named from a Probus:

purpura,

Lampr. Alex. Sev. 40.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • Probus [1] — Probus (lat.), der Redliche, Rechtschaffene …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Probus [2] — Probus, 1) Marcus Valerius P., Grammatiker zu Nero s Zeit; er war erst Soldat u. beschäftigte sich dann mit dem Studium der Dichter; es gab auch noch einen andern Grammatiker P.; unter dem Namen P. gibt es Erläuterung zu Virgil u. De notis… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Probus — Probus, 1) Marcus Aurelius, röm. Kaiser, 276–282, aus Sirmium in Pannonien gebürtig und von niederm Stand. Er zeichnete sich in zahlreichen Feldzügen aus und wurde nach des Tacitus Tod 276 n. Chr. von den Truppen des Ostens als Kaiser ausgerufen… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Probus — Probus, Marcus Aurelius, röm. Kaiser 276 282, geb. 19. Aug. 232 zu Sirmium (Pannonien), durch die Legionen erhoben, schützte das Reich gegen die andrängenden Barbaren, 282 bei einem Aufstande erschlagen …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Probus [1] — Probus, lat., redlich, rechtschaffen; probitas, Probität, Rechtschaffenheit …   Herders Conversations-Lexikon

  • Probus [2] — Probus, Marcus Aurelius, zu Sirmium aus niederem Stande geb., schwang sich durch kriegerisches Verdienst zum Heerführer empor und wurde 276 n. Chr. von den Legionen zum Kaiser ausgerufen; er stellte den inneren Frieden her, schlug die Barbaren an …   Herders Conversations-Lexikon

  • Probus [3] — Probus, Marcus Valerius, latein. Grammatiker aus Berytus, lebte im 1. Jahrh. n. Chr.; Schriften verloren, die »Institutionum grammaticarum l. II« aus einer spätern Zeit …   Herders Conversations-Lexikon

  • probus — index honest, moral, upright Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Probus — /prōˈbäs or biz/ noun An association that provides regular gatherings for retired professional and business people ORIGIN: professional and business …   Useful english dictionary

  • Probus — Infobox Roman emperor title=Emperor of the Roman Empire name=Probus full name =Marcus Aurelius Probus (from birth to accession); Caesar Marcus Aurelius Probus Augustus (as emperor) caption =Bust of Probus reign =276 September/October, 282… …   Wikipedia

  • Probus — Den Namen Probus trugen: Probus (Byzanz), Bischof von Byzantion unter Kaiser Diokletian Probus (Kaiser), römischer Kaiser 276 bis 282 dessen Neffe, der Patriarch Probus von Konstantinopel (293–306) Probus (Märtyrer), christlicher Märtyrer und… …   Deutsch Wikipedia

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”